قطعه‌سازی حلقه کلیدی و حیاتی در زنجیره تامین خودرو است اما به نظر میرسد برای حل مشکلات این حلقه، عزم و همی وجود ندارد. راهکارهای زیادی وجود دارد که سیاست‌گذار می‌تواند از آن برای کاهش چالش‌ها و معضلات این بخش استفاده کند. نخستین راهکار و مهم‌ترین آن خروج دولت از صنعت خودروسازی است. دولت باید قطعه‌سازی و خودروسازی را به اهلش بسپارد و به بخش خصوصی در زنجیره تامین خودرو، بال و پر بدهد.
پیشنهاد دیگر هم حضور زنجیره تامین در بورس است. اگر مواد اولیه در بورس عرضه می‌شود، قطعه‌سازی و قیمت‌گذاری آن هم می‌تواند وارد بورس شود. حذف قیمت گذاری دستوری، شناور شدن قیمت قطعات در قراردادها، تسهیل ثبت سفارش و تخصیص ارز و پیاده سازی طرح های تأمین مالی زنجیره تأمین خودروسازی به روشهای پولی و غیرپولی از دیگر راهکارهایی است که می‌تواند به این حلقه حیاتی، جان دوباره بدهد.
قطعه‌سازان بارها اعلام کرده‌اند که توان تولید قطعاتی با کیفیت بالاتر و پیشرفته‌تر را دارند و در صورت درخواست و سفارش خودروسازان قادر به تولید این نوع قطعات هستند. اما این امر به گردش مالی نیازمند است. چراکه قطعه‌سازان بر اساس کیفیت مواد اولیه و سرمایه در گردشی که در اختیار دارند می‌توانند قطعه تولید کنند.
طی سال‌های گذشته تحریم‌های سنگینی که علیه ایران اعمال شد و برخی سوءمدیریت‌ها صنعت خودرو را به این وضع کشانده است، اما همچنان می‌توان به این صنعت امیدوار بود. اگر دولت از مدیریت دستوری بازارها و صنایع دست بردارد و اجازه دهد صنایع به صورت آزاد و خصوصی به فعالیت خود ادامه دهند، صنایع قطعه‌سازی و خودروسازی کشور با سرعت بالایی شروع به رشد می‌کنند و حتی میزان صادرات قطعه‌سازان و خودروسازان افزایش خواهد داشت.
